Γεώργιος Χαρκιολάκης του Αντωνίου
Κ α λ ο χ ω ρ ι α ν ό ς
 

1. Γεννήθηκε στο Καλό Χωριό Σητείας, περιοχής Ζήρου, το έτος 1877 και απέθανε το έτος 1962. Από το χωριό καταγωγής του προέκυψε και το δεύτερο όνομά του Καλοχωριανός, με το οποίον κυρίως ήταν γνωστός. Ο γιος του Σταύρος Χαρκιολάκης που ζει σήμερα στη Ζήρο και είναι σήμερα (2004) 95 χρόνων, μας λέγει:« Ο πατέρας μου ήταν φτωχός, γι’ αυτό ο πατέρας του, δηλαδή ο παππούς μου τον έκαμε βοσκάκι και έβοσκε πρόβατα και κατσίκες. Με τον καιρό αγόρασε και μια λύρα και την έπαιζε στα χωράφια καθώς βοσκούσε τα ζώα.». Την μάθαινε σιγά σιγά τη λύρα το βοσκάκι με βάση τα ακούσματα από τον κοντοχωριανό του λυράρη Φοραδάρη που είχε από τότε τη φήμη του μεγάλου λυράρη στην περιοχή.
2. Καθώς αφηγείται ο Γιάννης Χατζαντωνάκης από τη Ζήρο, στο Καλό Χωριό υπήρχαν πολλοί γλεντζέδες, άνδρες και γυναίκες και για τον Φοραδάρη το χωριό αυτό ήταν πόλος έλξης. Εκεί ανακάλυψε τον Καλοχωριανό, νεαρό ακόμη, τον πήρε κοντά του και του ανάθεσε το «κοπανιαμέντο» με το νταούλι. Παράλληλα εξασκείτο και στη λύρα με βάση πάλι τις κοντυλιές του Φοραδάρη που τον είχε και πιο κοντά.
3. Ο ίδιος ο προηγούμενος αφηγητής που είναι απόγονος της οικογένειας Φοραδάρη, αναφέρει για τον Καλοχωριανό:
« Σε κάποια άλλη περίπτωση, ο Φοραδάρης πήγε στο Καλό Χωριό για να γλεντήσει. Κάποιος όμως Καλοχωριανός, κακοπροαίρετα απ’ ό,τι έχω ακούσει από κάποιο Ασφενταγάκη Στέφανο, βρήκε τρόπο και του έσπασε τη λύρα. Από ζήλεια ίσως.Κάποιος άλλος πήγε και του έφερε άλλη λύρα, όχι βέβαια σαν τη δική του, ήταν και πιο μικρή και πιο δεύτερη ποιοτικά και με αυτήν κατάφεραν και πραγματοποίησαν το γλέντι με πασαδόρο - νταουλατζή τον Καλοχωριανό λυράρη, που υπήρξε «τσιράκι»-μαθητής- του Φοραδάρη, ο μοναδικός. ΄Οταν τέλειωσε το γλέντι, τα λεφτά που μάζεψαν από τα φιλοδωρήματα, ο Φοραδάρης τα έδωσε όλα στον Καλοχωριανό λέγοντάς του : Πάρε τα Γιώργη να πας να πάρεις μια καλή λύρα. Μ’ αυτά τα λεφτά. ο Καλοχωριανός πήρε την πρώτη του καλύ λύρα.
4. ΄Εγινε οικογενειάρχης αργότερα και απόχτησε 11 παιδιά. Μ’ αυτή τη λύρα ανάθρεψε τα παιδιά του και ζούσε την οικογένειά του στη συνέχεια σαν άξιος συνεχιστής του Φοραδάρη.΄Ενας από τους γιους του, ο Σταύρος, ασχολήθηκε με το βιολί και με αυτό συνέχισε την παράδοση του πατέρα του.΄Οταν ο Φοραδάρης ήταν άρρωστος, άκουσα από το γιο του Καλοχωριανό το Χαρίλαο, που ήταν και κουμπάρος μου, να λέει πως όταν ρωτήθηκε ο Φοραδάρης : Κωστή, ποιός θα μας παίζει τώρα τη λύρα καμιά φορά που είσαι άρρωστος; Εκείνος απάντησε: Μή κλαίτε, μη στενοχωράστε έχω αφήσει άξιο αντικαταστάτη οπίσω μου. ΄Ετσι ήτανε. Τα σχόλια για τον Καλοχωριανό ήσαν πολλά, ποικίλα και όλα καλά »
5. Ο Καλοχωριανός πράγματι υπήρξε συνεχιστής του Φοραδάρη. Είναι εκείνος που έφερε στη λύρα του όλο το ρεπερτόριο και τις μουσικές εμπνεύσεις του Φοραδάρη και τις παρέδωσε στους νεότερους οργανοπαίχτες. Δεν ακούστηκε άλλος κανείς να έπαιξε το ρόλο αυτό. Στον Καλοχωριανό συνεπώς οφείλεται η διάσωση και η πιο πέρα διάδοση της μουσικής του Φοραδάρη. Δεν είναι δυνατόν να μη δεχθούμε πως υπήρχαν και άλλοι λυράρηδες και βιολάτορες που και αυτοί πρέπει να συντέλεσαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Δεν έμειναν όμως στην ιστορία του τόπου ονομαστικά, γιατί προφανώς επισκιάστηκαν από τον Καλοχωριανό που επίσης φημίζετο για τη δεξιοτεχνία του και τη γνήσια μεταφορα και απόδοση με τη λύρα του της μουσικής του Φοραδάρη.
Είναι επίσης λογικό και φυσικό να δεχτούμε, πως ο Καλοχωριανός δεν πρέπει να περιορίστηκε αυστηρά στα μουσικά ακούσματα από τον Φοραδάρη. Μαζί μ’ αυτά πρόσθεσε και τις δικές τους εμνεύσεις, τα σημάδια και την εικόνα της εποχής του, σύμφωνα με τον απαράβατο νόμο που διέπει τη δημιουργία και εξέλιξη της μουσικής παράδοσης. Στη μουσική του Καλοχωριανού, αναζητούμε τη μουσική του Φοραδάρη και τα μηνύματα της εποχής του, καθώς και τη δική του σφραγίδα, σημάδια και δείγματα της συνεχόμενης εποχής. Είναι δύσκολο σήμερα να ξεχωρήσουν οι μουσικές με ακρίβεια των παραπάνω δυο ονομαστών και φημισμένων λαϊκών οργανοπαιχτών, γιατί δεν υπήρξαν καταγραφές αλλά μόνο ο παραδοσιακός τρόπος μεταφοράς της μουσικής στις νεότερες γενιές.
6. Η μουσική που αναφέρεται στην παρτιτούρα για τον Καλοχωριανό, είναι και για τον Φοραδάρη, αλλά οπωσδήποτε η ραχοκοκαλιά της μουσικής αυτής είναι από τη μουσική του Φοραδάρη, με την προσωπική σφραγίδα του Καλοχωριανού.
7. Ο Καλοχωριανός, πέρα από τις δικές του προσωπικές ικανότητες τις μουσικές, διαδραμάτισε για τη μουσική παράδοση της περιοχής Σητείας βασικό και ουσιώδη ρόλο στη διάσωση της μουσικής του Φοραδάρη και τη διάδοσή της στους νεότερους λαϊκούς καλλιτέχνες. Αυτή τη σπουδαία και αξιόλογη συμβολή στη μουσική παράδοση της περιοχής Σητείας, οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος, για να μην αποκλείσουμε και άλλους,στον Καλοχωριανό ή Γεώργιο Χαρκιολάκη και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί σ’ αυτόν.
 

Κεντρική | Μόνιμα Κείμενα | Προσωρινά Κείμενα | Επίκαιρα | Μουσική Παράδοση | Σητειακές Κοντυλιές | Προσωπικές πληροφορίες