Επίκαιρα
|
|
|
|
|
|
ΕΦΥΓΕ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ Ο Λ Ε Υ Κ Α Ρ Η Σ
Σήμερα 8 Ιουλίου 2008, ώρα 11.00 πρωινή, στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός στην Αθήνα, ύστερα από σύντομη ασθένεια, αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι του το τέταρτο αστέρι της Μουσικής μας Παράδοσης. Είναι ο τελευταίος της σειράς : Φοραδάρης – Καλοχωριανός – Καλογερίδης – Λευκάρης. Εδώ σταματά η ιστορία των πρωταγωνιστών εκείνων που ανάσυραν από τα βάθη του χρόνου τη μουσική μας παράδοση και μας την παράδωσαν καλωπισμένη και στολισμένη με τα Στειακά χρώματα.
Η Χ Ω Τ Ο Υ Β Ι Ο Λ Ι Ο Υ Από τη Μουσική Παράδοση της Ανατολικής Κρήτης.
ΗΛΙΑ Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗ
ΤΟ ΩΔΕΙΟ « ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗΣ» ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗ
1. Με πολύ χαρά και ικανοποίηση διάβασα τον τίτλο της σχετικής στήλης : «Ξεκινούν τα μαθήματα στο Ωδείο Σητείας», στο υπ’ αριθ. 259/13-10-2008 φύλλο της έγκριτης εφημερίδας της Σητείας «;ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ». 2. Ανήκω στη γενιά και ιδιαίτερα στην κατηγορία των παιδιών της εποχής εκείνης, που είχαν εκδηλώσει έντονα την αγάπη και την κλίση τους προς τη Μουσική, που όμως οι ειδικές συνθήκες της εποχής εκείνης, το Ωδείο και γενικά η Σχολική Μουσική μάθηση, για τους πολλούς, έμεινε ένα όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. ΄Ολοι αυτοί οι εραστές της μουσικής, αφοσιώθηκαν στη πρακτική μάθηση του παραδοσιακού μουσικού οργάνου του τόπου μας και γενικά της Ανατολικής Κρήτης, το βιολί, για να μάθουν να περνούν από αυτό τις ωραίες μελωδίες που δίδει η μουσική μας παράδοση. Η μουσική εκείνη που είχε τη δύναμη, τη μαγεία, στο άκουσμά της να αναστατώνει θετικά τις ψυχές και τις καρδιές του λαού και να τον οδηγεί στην υπέρτατη έκφραση της χαράς, της ευτυχίας με το τραγούδι-τις μαντινιάδες- και το χορό. 3.Η μουσική αυτή, είναι γνωστό, αποτελεί ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και ταυτότητας. Η μουσική μας παράδοση και κάθε τόπου η μουσική παράδοση, είναι εκείνη που συνδέει την κάθε εποχή και το λαό της με τις προηγούμενες εποχές και τους προγόνους του. Είναι εκείνη που μας αποδεικνύει και μας θυμίζει τις ρίζες μας. Είναι εκείνη που φορτώνομε πάνω της τις χαρές και τις λύπες μας, τις απογοητεύσεις και τις ελπίδες μας, τον κόσμο των συναισθημάτων μας. 4. Η μουσική αυτή, με την παρουσία του Στρατή Καλογερίδη, πήρε άλλες διαστάσεις, στο εύρος της, την ποικιλία της, τη μελωδία της. Ο Καλογερίδης οικοδόμησε πάνω στη μουσική παράδοση με την οποία γαλουχήθηκε και με το ταλέντο και τις εμπνεύσεις του παρουσίασε αυτό το υπέροχο μεγαλείο που συνοδεύει τα έργα του και κατακυρώθηκε σαν μουσική παράδοση της Ανατολικής Κρήτης. Δίκαια ο Καλογερίδης βρίσκεται τόσο ψηλά στη συνείδηση του λαού μας και τιμάται με διάφορους τρόπους. 5. Το θέμα με ωθεί να ανακαλέσω στη μνήμη μου τις πολύχρονες προσπάθειές μου για την μεταφορά των οστών του Στρατή Καλογερίδη, από το οστεοφυλάκιο της Καλλιθέας Αττικής στη Σητεία, πράγμα που τελικά το πέτυχα με την αμέριστη συνδρομή του τότε Αντιδήμαρχου Μανόλη Μιαουδάκη και γενικά του Δήμου Σητείας που παραχώρησε και ευπρεπή τάφο, ώστε ο Καλογερίδης σήμερα να αναπαύεται στη γη των πατέρων του. 6.΄Όλα μαζί φτερούγησαν στην φαντασία μου, σαν άρχισα να διαβάζω τη σχετική με τη λειτουργία του Ωδείου στήλη της εφημερίδας. Δεν θα κρύψω, πως στο βάθος, πέρα από τη χαρά και την ικανοποίηση, ένιωσα και κάποια ζήλια γι αυτό το γεγονός που εγώ στην εποχή μου δεν είχα την τύχη να έχω. ΄Όταν όμως διάβασα τα μουσικά όργανα που καθορίστηκαν να διδάσκονται, με κατέλαβε απογοήτευση. Λυπάμαι γιατί ηθελημένα ή αθέλητα συνεχίζεται ο πόλεμος κατά της μουσικής μας παράδοσης. Συνεχίζεται η τακτική της αφάνειας της μουσικής μας, αφού ανάμεσα στα όργανα που ορίστηκαν για εκπαίδευση δεν περιλαμβάνεται ο βασιλιάς των, το βιολί. Το βιολί του Καλογερίδη, το μόνο και αποκλειστικό που έχει την δυνατότητα να παρουσιάσει και να συντηρήσει τη μουσική μας παράδοση. Διαπίστωσα πως εξουσιοδοτείται η λύρα !! Να κάμει τι ; Πράγματα χιλιοειπωμένα. Το μαντολίνο, το μόνο που έχει τη μουσική έκταση να αποδώσει με τον τρόπο του τη μουσική μας παράδοση, δεν έχει όμως την επικοινωνία με το λαό, τα ακούσματά του. Δεν είναι εκείνο το όργανο που ανοίγει την ψυχή του λαού με τον ήχο του. Δεν είναι ο μητρικός ήχος που αναγνωρίζει το παιδί και εκφράζει τη χαρά του. Δεν είναι το όργανο που μπορεί να ζωντανέψει σε όλο της το μεγαλείο τη μουσική μας παράδοση. Γιατί πάνω σ’ αυτό δημιουργήθηκε-γεννήθηκε – η μουσική αυτή. Είναι σαν να θέλουμε να βάλουμε κάποιο πουλί, ας μην πω ποιο, να τραγουδήσει ό,τι τραγουδά το αηδόνι. 7.Δεν νομίζω πως χρειάζονται περισσότερα να ειπωθούν για το θέμα αυτό. Εκείνο που απομένει είναι το μεγάλο ΓΙΑΤΙ ; Η αντιπαράθεση θα είναι πιθανώς : - Είναι δύσκολο το βιολί. -Δεν είναι εύκολο να βρεθεί δάσκαλος. -Δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι. Εγώ απαντώ : όταν υπάρχει θέληση η λύση πάντα υπάρχει. Διερωτώμαι : Επιχείρησε κανείς από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης να μιλήσει για το βιολί και τη συμβολή του στη μουσική παράδοση; Χρειάζεται κάποια διαφώτιση και καθοδήγηση στα παιδιά, κάπως ανάλογη με την προπαγάνδα υπέρ της λύρας. 8.Πολλά μέρη από τη Νησιωτική Ελλάδα και την Ηπειρωτική Ελλάδα έχουν μεταξύ των άλλων και το βιολί σαν παραδοσιακό όργανο. Η παράδοση στα μέρη αυτά συνεχίζεται απρόσκοπτα χωρίς αντικατάσταση του βιολιού για τους παραπάνω λόγους από άλλα όργανα. Ποιος άραγε να είναι ο λόγος ; Ο λόγος είναι πως εκεί δεν υπάρχει δίωξη του βιολιού. Στην Κρήτη υπήρξε ανίερος αγώνας κατά του βιολιού και υπέρ της λύρας. Είναι γνωστές οι εμπορικές δραστηριότητες και προπαγανδιστικές κινήσεις από τη Δυτική προς την Ανατολική Κρήτη για λογαριασμό της λύρας σαν όργανο εμπορίου και όχι σαν όργανο μουσικής παράδοσης. Υπενθυμίζομε ακόμη, μέσα στους γενικούς αυτούς σχεδιασμούς για την εξαφάνιση του βιολιού, την απόφαση που πήρε το έτος 1954-55 ο Σίμων Καράς,Διευθυντής τότε του μουσικού προγράμματος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ). Εισηγήθηκε και πέτυχε να απαγορευτεί στο Κρητικό βιολί η συμμετοχή του στη μουσική παράδοση που μετέδιδε το Εθνικό ΄Ιδρυμα Ραδιοφωνίας που είχε το μονοπώλειο, με τη δικαιολογία πως το βιολί δεν συγκαταλέγεται στα παραδοσιακά όργανα της Κρήτης (!!!). Η απαγόρευση αυτή είχε διάρκεια 40 χρόνια. Οι πραγματικοί λόγοι ; Αναφέρθηκαν από το Λαογράφο-Ερευνητή Γιάννη Τσουχλαράκη στην Ημερίδα που οργάνωσε στο Ρέθυμνο το Τμήμα Μουσικής-Τεχνολογίας και Ακουστικής των ΤΕΙ Κρήτης, στην οποία είχα προσκληθεί. Οι λόγοι παρουσιάζονται ακόμη με πιο μεγάλη σαφήνεια από τον Εθνομουσικολόγο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Λάμπρο Λιάβα. ΄Ηταν μια μελετημένη και οργανωμένη πράξη υπέρ της λύρας. Για το θέμα αυτό έχει προηγηθεί άρθρο μου στην έγκριτη εφημερίδα ΚΡΗΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ. Το ίδιο θέμα αναφέρεται στην ιστοσελίδα μου στο internet : easterncretanviolonmusic.gr 9.Ο αποκλεισμός του βιολιού από τα όργανα του Ωδείου Σητείας, αποτελεί πράξη αφανισμού της γνήσιας μουσικής παράδοσης του τόπου μας. Μόνο το βιολί έχει τη δυνατότητα να κρατήσει και να διατηρήσει τη μουσική μας παράδοση στις πραγματικές της διαστάσεις. Υπάρχει γραμμένη σε παρτιτούρες παραδοσιακή μουσική ελεύθερη, δηλαδή αυτή με την οποία γαλουχήθηκε ο Στρατής Καλογερίδης και η μουσική που επεξεργάστηκε ο Καλογερίδης. Επομένως υπάρχουν τα βιβλία διδασκαλίας. Λείπει η τόλμη και η απόφαση. Αυτή είναι θέμα του Δήμαρχου Σητείας που θα έχει και τον έπαινο και την τιμή για όλες τις περιπτώσεις. Ελπίζομε σε μια αναθεώρηση της παραπάνω απόφασης.
Η Χ Ω Τ Ο Υ Β Ι Ο Λ Ι Ο Υ
Από τη μουσικήπαράδοση ΗΛΙΑ Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΩΔΕΙΟΥ < ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗΣ> ΣΤΗ ΣΗΤΕΙΑ.
Πάει αρκετός καιρός από τότε που αναφέρθηκα με άρθρο μου στις έγκριτες εφημερίδες ΚΡΗΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ και ΝΕΑ ΕΠΑΡΧΙΑ και σχολίασα τη σύσταση και λειτουργία από άποψης εσωτερικού Κανονισμού του Ωδείου Σητείας, με τίτλο: <ΤΟ ΩΔΕΙΟ ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗ>. Το κείμενο αυτό στάλθηκε και σε άλλη έγκριτη επίσης εφημερίδα που δεν το δημοσίευσε. Ας μην το σχολιάσουμε αυτό γιατί είναι εκτός θέματος. Με αυτή την επικοινωνία μου θέλω να έλθω πιο κοντά στους αρμόδιους και υπεύθυνους για το πρόγραμμα του Ωδείου Σητείας και να τους ρωτήσω: Γιατί εξαιρέθηκε το βιολί από τα όργανα διδασκαλίας στο Ωδείο; Γιατί απέβαλαν από το Ωδείο την πηγή της μουσικής παράδοσης του τόπου μας; Ζητώ την απάντησή τους, με την οποίαν πρέπει να δικαιολογήσουν τους λόγους της παραπάνω εκτροπής. Το θέμα έχει άμεση σχέση με τη μουσική μας παράδοση, στην οποίαν ο λαός της Ανατολικής Κρήτης, ιδιαίτερα δε της επαρχίας Σητείας, έχει μεγάλη ευαισθησία. Τολμώ να πω πως διερμηνεύω τα αισθήματά του και συνεπώς την αξίωσή του να πληροφορηθεί για την αποβολή του βιολιού από το Ωδείο Σητείας. Είναι γεγονός, πως το βιολί απαιτεί ιδιαίτερη μέριμνα και φροντίδα, τόσο στην οργάνωση της διδασκαλίας του όσο και στους σπουδαστές. Ιδιαίτερη επίσης φροντίδα χρειάζεται, ώστε να προσηλυτιστούν παιδιά κοντά στο βιολί. Τα επιχειρήματα αφθονούν. Και μόνο η ελπίδα πως αυτοί οι νέοι θα συντελέσουν στη διάσωση της μουσικής μας παράδοσης, είναι αρκετό για να πειστούν και να πλησιάσουν το βιολί. Εξ άλλου τα επιτεύγματα δεν συντελούνται στις εύκολες καταστάσεις. Αυτή η κατάσταση ή σχετική, είχε δημιουργηθεί και από το Σίμωνα Καρά, όταν συντέλεσε αποφασιστικά να απαγορευτεί η παρουσία του βιολιού, του Κρητικού αποκλειστικά, από τα Κρατικά μέσα ενημέρωσης (Ραδιοφωνία-Τηλεόραση), για σαράντα χρόνια. Τρομερό μέσον η προπαγάνδα. Προσωπικά δεν πιστεύω πως αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του Ωδείου Σητείας. Το Ωδείο αυτό δεν είναι ιδιωτικό ίδρυμα ώστε ανεξέλεγκτα να υιοθετούνται και να εφαρμόζονται οι αντιλήψεις των επιχειρηματιών. Είναι γνωστό πως η μουσική μας παράδοση περνά δύσκολες εποχές, όπου η εμπορευματοποίησή της επιδιώκει την αφομοίωσή της σε μορφή και σχήμα που διευκολύνει την επιχείρηση. Θα περίμενε κανείς, πέραν από τις ελάχιστες ιδιωτικές πρωτοβουλίες για τη στήριξη και τη διάσωση της μουσικής μας παράδοσης, το Ωδείο Σητείας, σαν Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο στα θέματα της Μουσικής, να έστεργε στην προσπάθεια των ιδιωτικών πρωτοβουλιών και να κατέβαλε τις οφειλόμενες προσπάθειες για τη στήριξη του βιολιού. Τονίζω και πάλι: Χωρίς την παρουσία του βιολιού, του κυρίαρχου παραδοσιακού μουσικού οργάνου της Ανατολικής Κρήτης, στη μουσική μας παράδοση, κανένα βήμα δεν μπορεί να γίνει στην κατεύθυνση διάσωση-στήριξη της μουσικής αυτής παράδοσης. Κύριε Δήμαρχε Σητείας. Πριν αρκετά χρόνια, αναγκάστηκα να στείλω στον Πρόεδρο της Α.Ε. Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης επιστολή, με την οποία διαμαρτυρήθηκα γιατί στις εκπομπές τους για Κυβερνητικά θέματα που αναφερόντουσαν στην περιοχή της Ανατολικής Κρήτης και στην συγκεκριμένη περίπτωση στην επαρχία Σητείας, είχαν σαν μουσική επένδυση μουσική από την παράδοση της Δυτικής Κρήτης, με λύρα. Την ενέργειά μου αυτή κοινοποίησα στους Δημάρχους της Ανατολικής Κρήτης και στους αντίστοιχους Πολιτιστικούς Συλλόγους για ενημέρωσή τους . Με ιδιαίτερη συγκίνηση έλαβα απάντηση από τον τότε Δήμαρχο Σητείας που ήταν ο σημερινός Δήμαρχος, με την οποίαν εξέφρασε την συμπαράταξή του με τις απόψεις μου και πως συμμεριζόταν τις ανησυχίες μου. Κύριε Δήμαρχε Σητείας, εκείνη η τότε συγκινητική ευαισθησία σας, δεν νομίζω πως σας εγκατέλειψε. Γι αυτό ευελπιστώ και περιμένω μαζί με τους λοιπούς συμπατριώτες μας τις δικές σας ενέργειες.
(Απαντητική επιστολή προς τα προηγούμενα
άρθρα-επιστολή, ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΒΙΟΛΙΟΥ ΣΤΟ ΩΔΕΙΟ Απάντηση στον κ. Ηλία Οικονομάκη Από την Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Δημοτικού Ωδείου Σητείας Κα Τζούλια Κρος-Δημητροπουλάκη,πήραμε την παρακάτω επιστολή, σε απάντηση της επιστολής του κ. Ηλία Οικονομάκη, με την οποία έθιγε το θέμα της έλλειψης διδασκαλίας βιολιού στο Ωδείο. Γράφει στην ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Οικονομάκη, η Κα Κρος: « Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον και την ευαισθησία σας σχετικά με το περιεχόμενο σπουδών στο ωδείο μας. Σε γενικές γραμμές είμαστε σύμφωνοι με τις επισημάνσεις σας. ΄Ομως, πριν να προχωρήσετε σε εκτιμήσεις για τις προθέσεις μας σε σχέση με τη διδασκαλία της μουσικής παράδοσης του τόπου μας, θα έπρεπε να είστε ενήμερος για τα παρακάτω: ΄Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος με την 1-2008 απόφαση, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Σητείας, προκήρυξε μεταξύ άλλων και μια θέση δασκάλου παραδοσιακού βιολιού (Απόφαση 5873 20-08-2008 του γενικού γραμματέα της περιφέρειας Κρήτης). Η προκήρυξη αυτή δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες και δεν προσήλθε υποψήφιος καθηγητής παραδοσιακού βιολιού. Με την ευκαιρία αυτήν απευθύνουμε έκκληση σε κάθε ενδιαφερόμενο να επικοινωνήσει με τη διεύθυνση ή τη γραμματεία του ωδείου.
ΤΖΟΥΛΙΑ ΚΡΟΣ- ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΑΚΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΩΔΕΙΟΥ
Η Χ Ω Τ Ο Υ Β Ι Ο Λ Ι Ο Υ Από τη μουσική παράδοση της Ανατολικής Κρήτης
ΗΛΙΑ Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗ
ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Δεν είναι στις συνήθειές μου να ανταπαντώ σε απαντήσεις, για θέσεις που παρουσιάζω σε έγκριτες εφημερίδες, στα θέματα που με απασχολούν από 30ετίας και πλέον. Τα θέματα αυτά αναφέρονται στη μουσική παράδοση της Ανατολικής Κρήτης και αποσκοπούν στη στήριξη της παράδοσης αυτής που καθημερινά αφανίζεται. Δεν πρέπει να είμαι ο μόνος που ενδιαφέρεται για το θέμα αυτό και δεν είμαι. Ιδιαίτερα με απασχολεί η περίπτωση, που όταν είναι δυνατή η ουσιαστική προσφορά υπηρεσίας προς τη μουσική παράδοση από φορείς αρμόδιους, τελικά η προσφορά αυτή καταντά να έχει την έννοια της τυπικής έκφρασης του ενδιαφέροντος προς αυτήν. Στο υπ’ αριθ. 995/17-2-2009 φύλλο της έγκριτης εφημερίδας ΝΕΑ ΕΠΑΡΧΙΑ, δημοσιεύτηκε η απάντηση σε προγενέστερο άρθρο μου στο οποίο διατυπώνω τις απόψεις μου για την παράληψη του βιολιού από το πρόγραμμα του Ωδείου Σητείας της τρέχουσας εκπαιδευτικής περιόδου. Με το άρθρο μου αυτό αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο δημοσίευμα που παρουσίαζε το πρόγραμμα του Ωδείου Σητείας, στην έγκριτη εφημερίδα ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, από το οποίο πρόγραμμα απουσίαζε το βιολί, χωρίς καν να γίνεται μνεία γι αυτό ή ενέργειες που είχαν προηγηθεί για το όργανο αυτό και τη διδασκαλία του. Από μέρους της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Ωδείου Σητείας κ. Τζούλιας Κρος-Δημητροπουλάκη, δόθηκε απάντηση στο σχετικό άρθρο μου. Η απάντηση αυτή πιστεύω πως δόθηκε κατ εξουσιοδότηση, γιατί η πολιτική για το βασικό μέρος του προγράμματος εκπαίδευσης στο Ωδείο, κατά την άποψή μου πρέπει να ανήκει και να ασκείται από την καθ ύλην αρμόδια Υπηρεσία του Δήμου, προς τον οποίον έξ άλλου απευθυνόταν και το επίμαχο άρθρο μου. Παρά τις επιφυλάξεις που διατυπώνονται στην αρχή του παρόντος, δυο σημεία της απαντήσεως αυτής, με αναγκάζουν να επανέλθω καλοπροαίρετα, με την ελπίδα πως προσφέρω κάποια βοήθεια για τη θετική αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών. Τα δυο σημεία-θέματα αυτά είναι: 1. Οι ευχαριστίες για το ενδιαφέρον μου και την επιδειχθείσα ευαισθησία μου. Ασφαλώς, η αρθρογράφος θα εννοεί τη μουσική παράδοση και όχι γενικά τα αντικείμενα των μουσικών σπουδών στο Ωδείον, που δεν με αφορούν, παρ’ όλο που δεν είμαι αδιάφορος και προς τα άλλα είδη μουσικής. Με την έννοια αυτή, πληροφορώ πως η ευαισθησία και το ενδιαφέρον μου για τη μουσική μας παράδοση δεν παρουσιάστηκε ξαφνικά. Προφανώς, δεν γνωρίζει η αρθρογράφος απολύτως τίποτε για το πρόσωπο στο οποίο απευθύνθηκε. Για να βοηθήσω, παρακαλώ να επικοινωνήσει με την ιστοσελίδα μου στο INTERNET: www.easterncretanviolonmusic.gr που αφιερώνεται στη Μουσική Παράδοση της Ανατολικής Κρήτης και στη συνέχεια στη Βιβλιοθήκη της Σητείας. Από τη Βιβλιοθήκη μπορεί να ζητήσει για ενημέρωση τα πέντε βιβλία μου για τη Μουσική Παράδοση της Ανατολικής Κρήτης. Τα βιβλία αυτά υπάρχουν επίσης σε όλες τις μεγάλες Βιβλιοθήκες της Ελλάδας και τη Σεβέρειο Κύπρου. Είμαι βέβαιος, μετά την ενημέρωση αυτή, θα κριθεί η έκφραση των ευχαριστιών για την ευαισθησία κ.λ.π. δεοντολογικά μη δόκιμος. 2. Αναφέρεται, για το δεύτερο επίμαχο σημείο : «……πριν προχωρήσετε σε εκτιμήσεις για τις προθέσεις μας, σε σχέση με τη διδασκαλία της μουσικής παράδοσης του τόπου μας, θα έπρεπε να είστε ενήμερος για τα παρακάτω: Μέχρι τώρα, στην 21άχρονη πορεία του Ωδείου έχουμε αξιοποιήσει την κάθε διαθεσιμότητα για τη διδασκαλία των παραδοσιακών οργάνων…….» Στη συνέχεια αναφέρεται η προκήρυξη που δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες για μια θέση δασκάλου για το βιολί. Σ’ αυτά, ο απλός παρατηρητής διαπιστώνει πως από τα μέτρα αυτά δεν προέκυψε απολύτως καμιά πρόοδος μέχρι σήμερα σε ό,τι αφορά τη βιολιστική μουσική παράδοση που αφορά την Ανατολική Κρήτη και ιδιαίτερα τη Σητεία, καθώς και τη στήριξη της γνήσιας μουσικής παράδοσης. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί η «αξιοποίηση αυτή των παραδοσιακών οργάνων» δεν έγινε πάνω σε σωστή βάση ; Αναφέρω βιολιστική παράδοση, γιατί το παραδοσιακό όργανο της μουσικής αυτής είναι το βιολί. Μόνο αυτό μπορεί να συγ κρατήσει τη μουσική μας παράδοση στο επίπεδο της γνήσιας παράδοσης. Ο χώρος του άρθρου αυτού δεν επιτρέπει περισσότερες αναλύσεις. Θα περιοριστώ απλά να εκθέσω τις προσωπικές μου απόψεις για το βιολί που αποτελεί το επίμαχο θέμα. α. ΄Οταν επιζητούμε να πετύχουμε κάτι που το αξιολογούμε σαν βασικό και σπουδαίο, δεν περιοριζόμαστε μόνο στη δημοσίευση στις εφημερίδες των προθέσεών μας. Αναζητούμε εκτός δημοσιευμάτων στο χώρο της Ανατολικής Κρήτης με προσωπικές επαφές τον κατάλληλο μουσικοδιδάσκαλο για να καλύψουμε την επιτακτική αυτή ανάγκη. β. ΄Αλλο θεμελιώδες είναι πως γίνεται δεχτή και η πρακτική διδασκαλία του βιολιού από πρακτικούς καλλιτέχνες. Αυτό είναι λάθος. Το βιολί δεν είναι λύρα. Εκείνοι που παλαιότερα έμαθαν το βιολί μόνοι τους, πρακτικά, διέθεταν εξαιρετικά μουσικά προσόντα και είχαν και ακούσματα από πάρα πολλά βιολιά που κρατούσαν και στήριζαν τη γνήσια μουσική παράδοση. Τώρα αυτό δεν μπορεί να συμβεί ούτε μέσα στο χώρο του Ωδείου σε μορφή εκπαίδευσης πρακτική, γι αυτό και δεν υπάρχει προθυμία προσέλευσης. Η άποψή μου είναι πως πρέπει τα παιδιά να τύχουν της κατάλληλης θεωρητικής εκπαίδευσης από κατάλληλο μουσικοδιδάσκαλο που να μπορεί να εκτελέσει πρόγραμμα εγκεκριμένο αρμοδίως, ώστε η εκπαίδευση να έχει και περιεχόμενο και μέλλον. Αν κατάλληλα, από τον αρμόδιο φορέα του Δήμου ενημερωθεί ο Σητειακός λαός και ιδιαίτερα οι γονείς των παιδιών, ακόμη και με εκδηλώσεις υπέρ του βιολιού και καθοδηγηθούν σωστά και τα παιδιά, για τον ορθόδοξο τρόπο μουσικής των εκπαίδευσης πάνω στο βιολί, πιστεύω πως θα υπάρξουν θετικά αποτελέσματα. Από τους αυριανούς αυτούς θεωρητικούς του βιολιού, θα προκύψουν και οι υποστηριχτές της μουσικής μας παράδοσης, γιατί εκτός των άλλων, θα μπορούν να διαβάσουν και τη μουσική μας παράδοση από τις παρτιτούρες και να την εκτελέσουν. Το γεγονός πως στη Σητεία υπάρχει και λειτουργεί Ωδείο που έχει προοπτική πιο πέρα εξέλιξής του, είναι μια ελπίδα. Ας ελπίσουμε πως κάποια μέρα το Ωδείο αυτό, για ό,τι αφορά το βιολί, θα λειτουργήσει έτσι ώστε να έχουμε τα αποτελέσματα που προσδοκούμε. Ο αγώνας για τη μουσική μας παράδοση συνεχίζεται. Μια μορφή του αγώνα τούτου είναι και η παρούσα στήλη.
|
|